Wethouders van Gemeentebelangen

Terug bij af

TERUG NAAR AF, stond er vanmorgen vetgedrukt op de voorpagina van de Stentor. Dit natuurlijk naar aanleiding van de ingelaste persconferentie op maandag 28 september jongstleden. Zo lijkt het misschien in eerste instantie wel, toch zijn er duidelijke verschillen met de totale afsluiting (lock down) van afgelopen maart. U heeft die verschillen vast ook wel gezien. Ja het is best lastig dat thuiswerken weer de norm is geworden. Ja het is vervelend dat er geen publiek meer bij sportwedstrijden mag worden toegelaten. Zeker is het niet leuk dat je maar maximaal drie gasten thuis mag ontvangen en dat de horeca om 10 uur ‘s avonds moet sluiten, is absoluut niet leuk. Wie weet wat er op het moment dat u dit leest, één week na het schrijven, nog meer niet meer kan? Tot hier is het glas half leeg zou lijkt mij.
Laten we ons vooral wel heel goed beseffen dat het door ons eigen gedrag wordt veroorzaakt. Als we eerlijk zijn zullen de meesten moeten beamen dat de regels rondom Covid-19 niet meer zo strikt werden nageleefd als in het begin. Daar zijn allemaal redenen voor te noemen, maar of die steekhoudend zijn? Feit is dat het aantal besmettingen aan het toenemen is, bij jong en oud en alles dat er tussen zit. Denkt u er nog altijd aan om het boodschappenkarretje te ontsmetten?. Ik heb me erop betrapt dat ik het vergeten was. Je wordt o zo snel té makkelijk. Toch zijn er in mijn beleving ook positieve punten te noemen. Zo vind ik mensen die boodschappen doen, een stuk vriendelijker en geduldiger naar elkaar toe. Er is een duidelijke handigheid ontstaan in het laveren met boodschappenkarretjes, waarbij ca 1,5 meter afstand behouden blijft. Mensen kijken elkaar aan met een blik van verstandhouding en begrip. Thuiswerken werd, nadat men eraan gewend was, ook als een zegen ervaren. Je zag het gezin vaker en langer en er ging veel minder reistijd verloren. De ervaring met thuisonderwijs scoorde overigens weer wat minder. Wel  was er voor onderwijskrachten ineens veel meer bewondering en zorgpersoneel stond op een voetstuk. Niet dat ze nu ineens beter beloond worden, dat dan weer niet. Bedenk alstublieft dat we ons in het bijzonder voor deze laatste twee categorieën in acht nemen, want als het aantal besmettingen zo blijft toenemen, zullen de ziekenhuizen weer volstromen. Zullen scholen weer gesloten worden. Dit is wat mij betreft het laatste dat we willen, want dan valt de hele samenleving uiteindelijk weer stil.
Eigenlijk is het glas dan ook niet half leeg maar juist vol! Thuis werken, drie gasten thuis ontvangen (onder de 13 niet meegerekend), met dertig mensen samenkomen in openbare ruimten, in Godshuizen zelfs nog meer, je mag blijven sporten en je kunt zelfs nog een biertje gaan drinken in het café. Dit mocht allemaal NIET van maart tot juni. Als we dit nu strak kunnen volhouden, dan hoop ik oprecht dat we samen de tweede golf tot staan hebben gebracht.
Tot slot, afgelopen weekend zat onze oudste kleindochter het verhaal te lezen: Asterix en de race door de laars. In dit album van 2017 wordt een race door Italië beschreven. Tot mijn stomme verbazing speelt de wagenmenner Coronavirus hierin een hoofdrol, daarbij geassisteerd door zijn trouwe hulpje Bacillus. Het is echt waar, lees maar na.